تاثیر دیابت بر آرتروز زانو

دیابت یکی از بیماری‌های شایع در میان افراد با سنین مختلف است. هرچند دیابت قابل کنترل و پیشگیری است اما در برخی از موارد که بیماری شدت پیدا می‌کند، ممکن است به قسمت‌های مختلف بدن آسیب وارد کند. آرتروز از جمله‌های بیماری‌های شایع دژنراتیو مفاصل بوده که تخریب مفاصل، درد و بی حرکتی را به همراه دارد. از آنجایی که در حال حاضر هم دیابت و هم آرتروز در حال افزایش است، ارتباط بین این دو بیماری مورد توجه بسیاری از پزشکان قرار گرفته زیرا بسیاری از افرادی که به آرتروز مبتلا شده‌اند، دارای دیابت نیز بوده‌اند. پیشرفت دیابت در بسیاری از موارد باعث ایجاد مشکلات مفصلی شده و شامل رشد سریع تخریب و افزایش التهاب قسمت‌های مختلف مفصل از تاندون‌ها، رباط‌ها، استخوان‌ها و غضروف‌ها می‌شود. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا تاثیر دیابت بر آرتروز زانو را مورد بررسی قرار دهیم.

دیابت چگونه باعث آسیب دیدگی مفصل زانو می شود؟

متابولیسم استخوان و غضروف مفصلی می‌تواند تا حد زیادی تحت تأثیر وضعیت هیپرگلیسمی قرار گیرد که ممکن است مضر باشد. به صورت کلی بیماران دیابتی نسبت به سایر افراد بیشتر مستعد تغییرات التهابی در محیط سلولی هستند. این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش فرآیندهای التهابی در مفصل بیماران دیابتی باعث افزایش احتمال آسیب دیدگی مفاصل می‌شود. علاوه براین باید گفت که وضعیت هیپوگلیسمی می‌تواند منجر به ناهنجاری‌های بیومکانیکی و بیوشیمیایی تاندون شود که باعث تاندینوپاتی‌های ناتوان کننده، کاهش آستانه پارگی تاندون و تشدید استئوآرتریت زانو شود. بیمارانی که به دیابت نوع 2 مبتلا هستند در بسیاری از موارد با اضافه وزن بالایی همراه هستند که باعث فشار شدید در ناحیه مفاصل و ساییدگی استخوان‌ها می‌شود. بیماران دیابتی باید تحت نظر پزشک قرار بگیرند و وزن خود را با ورزش و رعایت برنامه غذایی کاهش دهند تا فشار کمتری بر مفاصل زانو وارد شود.

عوارض بیماری دیابت بر مفاصل زانو

در صورتی که بیماری دیابت توسط پزشک متخصص تحت کنترل قرار گیرد، آسیب کمتری به بخش‌های مختلف بدن وارد می‌شود. به صورت کلی این بیماری با استفاده از تزریق انسولین و داروها قابل کنترل خواهد بود. در صورتی که دیابت کنترل نشود، ممکن است عوارضی روی بدن بیمار به همراه داشته باشد که شامل موارد زیر می‌شود: 

افزایش التهاب و سفتی در مفاصل

• بی حسی در اندام‌های تحتانی
• محدود شدن حرکات مفاصل
• شکستگی و پیچ خوردگی های بدون درد مچ پا
• تغییر شکل فیزیکی استخوان‌های مچ پا
• تخریب غضروف مفصلی و پیدایش آرتروز
• مفصل شارکو یا مفصل نوروپاتیک، آسیب عصبی شایع در دیابت است. مفصل شارکو یک بیماری پیشرونده سیستم اسکلتی است که با علائمی چون دررفتگی مفاصل، شکستگی پاتولوژیک و ناهنجاری‌های ناتوان کننده مشخص می‌شود. این اختلال در اثر تخریب تدریجی استخوان و بافت های نرم در مفاصل تحمل کننده وزن بدن ایجاد می‌شود.

روش‌های جلوگیری از آسیب مفاصل با دیابت

برای جلوگیری از آسیب به مفاصل با بیماری دیابت باید اقداماتی توسط بیماران انجام شود که عبارتند از:

کاهش وزن

موثرترین روش برای درمان بیماری دیابت و جلوگیری از آسیب دیدگی مفاصل انجام اقداماتی به منظور کاهش وزن است. افزایش وزن، فشار زیادی به استخوان‌ها و مفاصل وارد می‌کند به همین توصیه می‌شود که تا با کاهش وزن از ایجاد آرتروز جلوگیری شود.

مصرف کلسیم

یکی دیگر از راهکارهایی که با آن می‌توان از عوارض دیابت روی مفاصل جلوگیری کرد، مصرف کلسیم است. مصرف منظم ویتامین‌ها و کلسیم این امکان را به وجود می‌آورد تا استخوان‌ها و مفاصل تقویت شوند و در چنین شرایطی بتوانند فشار بیشتری را تحمل کنند و کمتر در معرض آسیب قرار گیرند.

رژیم غذایی مناسب

پیروی از یک رژیم غذایی سالم و مناسب نیز راه حل دیگری است که با بهره‌مندی از آن می‌توان از آسیب به مفاصل بدن جلوگیری کرد. رعایت یک رژیم غذایی استاندارد و مناسب کمک می‌کند تا مواد مورد نیاز بدن به درستی تامین شود و بدن در برابر بیماری مقاومت بیشتری پیدا کند.

سخن آخر

با توجه به اینکه بیماری دیابت ممکن است خطرات مختلفی را برای بدن بیمار به همراه داشته باشد، توصیه می‌شود در صورت روبر شدن با این بیماری در زمان کوتاهی به متخصص مراجعه کنید تا بتوانید از آسیب‌های ناشی از بیماری جلوگیری کنید.