آرتروز به عنوان یک بیماری مزمن و پیشرونده شناخته میشود که به صورت فرسایشی در مفاصل رخ می‌دهد. این بیماری در طول زمان باعث تخریب و آسیب به بافت‌های مفصلی میشود. تاکنون هیچ درمان شیمیایی یا روش فیزیکی ای نتوانسته است آرتروز را به طور کامل درمان کند یا جلوی پیشرفت آن را متوقف کند. با این حال، درمان‌های موجود به منظور کنترل علائم، کاهش التهاب و درد، بهبود عملکرد مفصل و بهبود کیفیت زندگی می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. همچنین، بهبود استقامت عضلات، کاهش وزن بیش از حد و استفاده از روش‌های غیردارویی مانند فیزیوتراپی و تغییرات در سبک زندگی می‌توانند به مدیریت و کنترل آرتروز کمک کنند. مهم است که هرگز خودسرانه بدون مشورت پزشک متخصص اقدام به درمان آرتروز نکنید و همواره راهنمایی و مشاوره پزشکی را در نظر بگیرید.
از این رو دانشمندان با مطالعه روش‌های جدید به دنبال به‌دست آوردن راهی برای کنترل بیماری به جای علاج آن هستند. درواقع سعی کلی در مورد آرتروز این است که درد بیمار کاهش یابد و خشکی مفصل او کمتر شود تا عملکرد حرکتی بهتری داشته باشد. گویا درمان دارویی خیلی در این زمینه مؤثر نیست.
اصلاح الگوی زندگی، کاهش وزن و بهبود انعطاف‌پذیری عضلات مرتبط اولین راه درمان مبتنی بر شواهدی است که در مورد آن اتفاق نظر وجود دارد. روش‌های داروئی و فیزیکی دیگری مانند مصرف مسکن‌هایی همچون استامینوفن یا مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی مانند ناپروکسن وجود دارد که موقتاً میزان درد بیمار را کاهش می‌دهد و جنبه درمانی ندارد.
با توجه به اینکه بیشتر بیماران آرتروزی، سالمند هستند،این دسته از بیماران از داروهای دیگر نیز استفاده می‌کنند که تداخل داروها می‌تواند برای آنها عوارض جانبی به همراه داشته باشد. بنابراین بکارگیری مناسب روش‌های فیزیکی و توانبخشی می‌تواند علاوه‌بر کنترل علایم سبب کاهش مصرف داروها و آسیب‌های مربوط به آنها شود.
یکی از روش‌های فیزیکی سرمادرمانی است که برای آرتروزهای حاد و دردهای شدید به‌کار می‌رود. در مورد آرتروزهای مزمن از روش گرمادرمانی عمقی، اولتراسوند و تحریکات الکتریکی و سایر روش‌های طب فیزیکی و فیزیوتراپی استفاده میشود.
در نهایت در بیماری که این اقدامات موثر نباشد و بیمار همچنان ناتوان و درد داشته باشد باید به فکر اقدام جراحی بود. همچنین مورد استثنایی که باید از ابتدا به فکر جراحی بود در شرایط ایست که شدت آرتروز در عکس رادیولوژِی زیاد است به خصوص اگر سن بیمار نیز بالا باشد. در این شرایط اقدامات درمانی دیگر تنها منجر به اتلاف وقت شده و بیمار در سنین بالاتر مجبور به جراحی خواهد شد.
بدون دیدگاه